Κοινό όνομα : ΑΛΟΗ
Βοτανικό όνομα : ALOE VERA, ALOE BARBADENSIS
Προέλευση – χρήσιμα μέρη
Το φυτό Αλόη προέρχεται από την Αφρική. Τα φύλλα, τα οποία είναι μακριά, πράσινα, σαρκώδη και έχουν αγκάθια κατά των ακρών τους, χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Το τζελ από το φρέσκο φύλλο και το κόμμι χρησιμοποιούνται για πολλούς σκοπούς. Το κόμμι αλόης είναι η κολλώδης ουσία που μένει όταν εξατμίζετε το υγρό από τα κομμένα φύλλα αλόης.
Η Αλόη έχει χρησιμοποιηθεί στις ακόλουθες καταστάσεις :
*** Δυσκοιλιότητα
** Εγκαύματα (ελαφριά)
** Καρκινικά έλκη
** Διαβήτης
** Ερμής γεννητικών οργάνων
** Ψωρίαση
** Σμηγματορροϊκη δερματίτιδα (τοπικά)
** Δερματικά έλκη
** Ελκώδης κολίτιδα
** Επούλωση πληγών (τοπικά)
* Νόσος του Crohn
* Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
Ιστορική – παραδοσιακή χρήση
Η αλόη έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά σε πολλές από τις παθήσεις για τις οποίες χρησιμοποιούνται και σήμερα – ειδικά για τη δυσκοιλιότητα και τα ελαφρά κοψίματα και εγκαύματα. Στην ινίδια, έχει χρησιμοποιηθεί από βοτανοθεραπευτές για τη θεραπεία λοιμώξεων του εντέρου κατασταλμένων εμμήνων και κολικού.
Ενεργά συστατικά
Τα συστατικά από το κόμμι αλόης που είναι υπεύθυνα για την καθαρτικοί της δόση είναι γνωστά ως γλυκοσίδες ανθρακουϊνόνης . Αυτά τα μόρια διασπώνται από τα φυσιολογικά βακτήρια στο παχύ έντερο για να δημιουργήσουν αλλά μόρια (αγλυκόνες), που ασκούν καθαρτική δράση. Καθώς η αλόη είναι ένα ισχυρό καθαρτικό συχνά προτείνονται αρχικά αλλά φυτικά καθαρτικά όπως η σένα (senna)και η κάσκαρα (cascara). Τοπικά, δεν είναι ακόμα σαφές ποια συστατικά είναι υπεύθυνα για τη δυνατότητα της αλόης να επουλώνει πληγές.
Εργαστηριακές μελέτες θεωρούν ότι πολυσακχαρίτες όπως η ακεμαννάνη βοηθούν την ίαση του δέρματος μέσω των αντιφλεγμονωδών, αντιμικροβιακών δράσεων και της δράσης ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού. Τα αποτελέσματα της αλόης στο δέρμα ίσως οφείλονται επίσης στην υψηλή περιεκτικότητα της σε αμινοξέα, όπως και σε βιταμίνη Ε, βιταμίνη C, ψευδάργυρο και απαραίτητα λιπαρά οξέα. Η αλόη έχει χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία ελαφρών εγκαυμάτων. Το gel αλόης απλώνεται στην πάσχουσα περιοχή του δέρματος τρεις με πέντε φορές την ημέρα. Παλαιότερες μελέτες αναφέρουν ότι το gel αλόης όταν απλώνετε τοπικά μπορεί να θεραπεύσει εγκαύματα από ακτινοβολία, και μια μικρή κλινικοί δοκιμή το βρήκε πιο αποτελεσματικό από το τελ.. με βαζελίνη στη θεραπεία εγκαυμάτων. Ωστόσο, μια μεγάλη, νέα μελέτη με χρήση ελέγχου placebo, δεν βρήκε την αλόη αποτελεσματική για τη θεραπεία ελαφρών εγκαυμάτων. Δυο μικρές ελεγχόμενες μελέτες σε ανθρώπους ανακάλυψαν ότι η αλόη, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με γλυβενκλαμίδη, το υπογλυκαιμικό φάρμακο που χορηγείτε από το στόμα, μειώνει αποτελεσματικά το σάκχαρο στο αίμα σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 (μη ινσουλινοεξαρτώμενο). Ένα εκχύλισμα αλόης σε κρέμα έχει αποδειχτεί αποτελεσματικό σε μια διπλή-τυφλή ελεγχόμενη μελέτη σε άτομα με ψωρίαση.
Δοσολογία
Για δυσκοιλιότητα, μπορεί να χορηγηθεί μια μόνο κάψουλα κόμμι αλόης τη μέρα για χρονικό διάστημα έως δέκα μέρες. Για ελαφρά εγκαύματα, το τζελ αλόης εφαρμόζεται τοπικά στην πάσχουσα περιοχή του δέρματος τρεις με πέντε φορές την ημέρα. Η θεραπεία πιο σοβαρών εγκαυμάτων θα πρέπει να γίνετε μόνο υπό την επίβλεψη κάποιου ειδικού ιατρού. Για εσωτερική χρήση του τζελ αλόης, κάποιοι κάνουν χρήση δύο κουταλιών της σούπας (30ml) τρεις φορές την ημέρα για κατάστασης ευερέθιστου εντέρου, όπως η νόσος του chrohn και η ελκώδης κολίτιδα. Για διαβήτη τύπου 2, οι κλινικές δοκιμές έχουν χρησιμοποιήσει μια κουταλιά (15ml) χυμού αλόης, δυο φορές την ημέρα. Η θεραπεία του διαβήτη με αλόη θα πρέπει να γίνετε μόνο υπό την εποπτεία ιατρού.
Παρενέργειες – αλληλεπιδράσεις
Εκτός από τις σπάνιές περιπτώσεις ατόμων που είναι αλλεργικά στην αλόη, η τοπικοί εφαρμογή του τζελ είναι ασφαλής. Σε οποιοδήποτε έγκαυμα στο οποίο έχουν δημιουργηθεί φουσκάλες ή είναι σοβαρό, είναι απαραίτητη η ιατρική παρακολούθηση. Σε κάποια σοβαρά εγκαύματα και πληγές, μάλιστα, το τζελ αλόης ίσως εμποδίσει την ίαση. Το κομμί αλόης δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται από άτομα με φλεγμονώδες πάθησης του εντέρου, όπως η νόσος του chrohn, η ελκώδης κολίτιδα ή η σκωληκοειδίτιδα. Δεν θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιείτε από παιδιά, ή από γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού. Σε άτομα με δυσκοιλιότητα, το κομμί αλόης δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για περισσότερες από δέκα συνεχόμενες μέρες καθώς ίσως οδηγήσει σε μείωση σημαντικών ηλεκτρολυτών στο σώμα, όπως π.χ. το κάλιο.
