Κλασική Ομοιοπαθητική
Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολιστικό θεραπευτικό σύστημα, το οποίο μπορεί να θεραπεύσει μόνιμα, ήπια και χωρίς παρενέργειες, χρόνιες και οξείες παθήσεις. Ο γερμανός γιατρός Samuel Hahnemann, πατέρας της Ομοιοπαθητικής, στο μνημειώδες έργο του «Οργανον της θεραπευτικής τέχνης» έθεσε τις βάσεις της ομοιοπαθητικής. Eκτοτε, όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί θέλησαν να διερεύνησουν τις θεραπευτικές δυνατότητες της ομοιοπαθητικής και των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, αναζητώντας νέους τρόπους χρήσης και χορήγησής τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναπτυχθούν διαφόρα παρακλάδια της ομοιοπαθητικής.
Ιδίως τη σημερινή εποχή υπάρχει ένα νέο ρεύμα, αυτό της ονομαζόμενης «μοντέρνας» ομοιοπαθητικής στο οποίο συγκαταλέγονται διάφορες νέες υποθέσεις, θεωρίες και πρακτικές, πολλές από τις οποίες είναι έντονα αμφισβητήσιμες ή ακόμα και αντίθετες με τις επιστημονικές αρχές της Κλασικής ομοιοπαθητικής. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα αυτών των «μοντέρνων» προσεγγίσεων δεν μπορούν να συγκριθούν με την εις βάθος και ουσιαστική θεραπεία που προσφέρει η Κλασική ομοιοπαθητική.
«Κλασική» Ομοιοπαθητική
- Ένα μόνο ομοιοπαθητικό φάρμακο κάθε φορά
- Εξατομίκευση της κάθε περίπτωσης
- Συνταγογράφηση με βάση τα εκδηλωμένα σωματικά και ψυχοδιανοητικά συμπτώματα του ασθενούς, συνυπολογισμός αιτίων και κληρονομικότητας
- Εκτενής 1η συνέντευξη, διάρκειας 1-2 ωρών, για τη λήψη του πλήρους ομοιοπαθητικού και ιατρικού ιστορικού
Η κλασική ομοιοπαθητική εφαρμόζεται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα από μεγάλο αριθμό ιατρών. Είναι το ολιστικό θεραπευτικό σύστημα που αποδεικνύει τη δράση του εδώ και 200 χρόνια, προσφέροντας τα ευεργετικά της αποτελέσματα σε εκατομμύρια ασθενείς. Ονομάζεται «κλασική» επειδή βασίζεται στις επιστημονικές αρχές που έθεσε ο Hahnemann και ως πρακτική περιλαμβάνει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Βασικό στοιχείο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής είναι η εξατομίκευση της θεραπείας. Εξετάζεται όχι μόνο η ασθένεια αυτή καθαυτή, αλλά συνολικά ο πάσχοντας οργανισμός, εις βάθος και συλλέγονται στοιχεία από το σωματικό, συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο του ασθενούς, ενώ συνυπολογίζονται και άλλοι παράγοντες (όπως εκλυτικά αίτια, κληρονομικότητα, κλπ). Ετσι, στην Κλασική Ομοιοπαθητική, το φάρμακο συνταγογραφείται μετά από μια εκτενή συνέντευξη (η οποία συνήθως διαρκεί 1-2 ώρες για την πρώτη επίσκεψη και λιγότερο για τις επόμενες) στην οποία καταγράφεται το πλήρες ιατρικό και ομοιοπαθητικό ιστορικό του ασθενούς, με βάση το οποίο ο ομοιοπαθητικός γιατρός θα συνταγογράψει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο, για τη δεδομένη χρονική περίοδο και κατάσταση.
Στην Κλασική Ομοιοπαθητική συνταγογραφείται μόνο ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο κάθε φορά και δίνεται αρκετός χρόνος ώστε να διαπιστωθούν τα αποτελέσματα τα οποία αυτό επέφερε, αλλά και για να ολοκληρώσει τη δράση του. Συνήθως, το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα του φαρμάκου και να διαπιστωθεί αν ήταν όντως το «όμοιο» που χρειαζόταν ο οργανισμός, είναι 1 μήνας, ενώ για να ολοκληρωθεί η δράση του φαρμάκου και ο ασθενής να κερδίσει τα μέγιστα από αυτό, μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες αναμονής (υπό το συγκεκριμένο φαρμάκο).
Χρειάζεται να τονιστεί ότι ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να θεραπεύει διάφορα σωματικά και ψυχοδιανοητικά συμπτώματα ταυτόχρονα, καθώς θεραπεύει τον οργανισμό ως ολότητα, και δεν χρειάζεται να χορηγηθούν ξεχωριστά φάρμακα για κάθε ένα πάσχον μέρος του οργανισμού. Βέβαια, τη σημερινή εποχή, είναι σύνηθες πλέον για να θεραπευτεί ένας ασθενής πλήρως να χρειαστούν περισσότερα του ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου, τα οποία όμως πάντοτε δίνονται ένα τη φορά, διαδοχικά, αφού δοθεί αρκετός χρόνος για να ολοκληρώσει κάθε φάρμακο τη δράση του (τουλάχιστον 1 μήνα, έως και αρκετούς μήνες, για χρόνιες περιπτώσεις) και ποτέ όλα μαζί ταυτόχρονα (ασχέτως δυναμοποίησης) ή σε συχνές εναλλαγές (πλην των οξέων περιστατικών).
