Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί την συχνότερη νόσο του καρδιαγγειακού συστήματος και χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως επιδημία του σύγχρονου κόσμου, Προσβάλλει 1 στους 4 του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως και το ποσοστό αυτό αναμένεται να αυξηθεί έως το 2025, ώστε να αφορά σχεδόν 2 στους 3 ανθρώπους. Στη χώρα μας ίο ποσοστό του πληθυσμού που πάσχει από αρτηριακή υπέρταση είναι κατά μέσο όρο 20%.
Στατιστικά στοιχεία
Μέχρι την ηλικία των 45 ετών οι άνδρες έχουν «προβάδισμα» και εμφανίζουν υψηλή αρτηριακή πίεση συχνότερα σε σχέση με τις γυναίκες. Στις ηλικίες 45-54 ετών τα ποσοστά ανδρών και γυναικών εξομοιώνονται και μετά την ηλικία αυτή οι γυναίκες πάσχουν συγκριτικά πιο συχνά συγκριτικά με τους άνδρες.
Ο ρόλος του φαρμακοποιού στην έγκαιρη διάγνωση
Η πλειοψηφία των υπερτασικών ασθενών είναι ασυμπτωματικοί και συνεπώς η αναγνώριση της αρτηριακής υπέρτασης μπορεί να γίνει μόνο με τη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης. Η τακτική μέτρηση της ΑΠ στους ενήλικες μπορεί να οδηγήσει στην πρώιμη διάγνωση και την έγκαιρη θεραπεία της υπερτασικής νόσου, ώστε να προληφθούν οι σοβαρές της συνέπειες (στεφανιαία νόσο, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νεφρική ανεπάρκεια),.
Ο ρόλος του φαρμακοποιού είναι σημαντικός στην έγκαιρη ανίχνευση της ΑΠ, αφού το φαρμακείο είναι το πρώτο κατώφλι της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που συχνότερα διαβαίνει ο ασθενής, ζητώντας την μέτρηση της πίεσης και γενικότερα συμβουλές.
Για την μέτρηση ο ασθενής πρέπει να είναι καθιστός σε άνετη θέση για τουλάχιστον 5 λεπτά. Είναι καλύτερο να γίνονται 3 μετρήσεις. Την 1η δεν την υπολογίζουμε. Οι άλλες δύο να έχουν 1-2 λεπτά διαφορά και να χρησιμοποιείται ένας μέσος όρος των μετρήσεων.
Πώς ορίζεται η αρτηριακή υπέρταση
Αρτηριακή υπέρταση ονομάζεται η νόσος στην οποία η πίεση του αίματος είναι σταθερά μεγαλύτερη από τις επιθυμητές. Χωρίζεται σε συστολική και διαστολική: Συστολική ΑΠ είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών κατά τη διάρκεια της σύσπασης της καρδιάς. Διαστολική ΑΠ είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών στο διάστημα μεταξύ των συσπάσεων της καρδιάς. “Σταθερή αύξηση” σημαίνει την επανειλημμένη διαπίστωση αυξημένων τιμών σε συνθήκες ηρεμίας.
Οι περισσότερες επιστημονικές εταιρείες θεωρούν την τιμή αρτηριακής πίεσης μεγαλύτερη ή ίση με 140/90 mmHg ως το όριο για τον τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ιδιαίτερα τις περιόδους έντονης ζέστης,, η αρτηριακή πίεση και κυρίως η συστολική μειώνεται κατά μέσο όρο 5-10 mmHg και αυτό οφείλεται σε παράγοντες περιβαλλοντικούς (εφίδρωση και αγγειοδιαστολή), αλλά και στον τρόπο ζωής (μείωση άγχους, κολύμπι, περπάτημα κ,α).
Ποιες οι συνέπειες της αυξημένης αρτηριακής πίεσης;
Η αυξημένη αρτηριακή πίεση μπορεί μακροχρόνια να προκαλέσει βλάβες στα αγγεία των οργάνων του σώματος και ως συνέπεια να εκδηλωθούν παθήσεις της καρδιάς (καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος) του εγκεφάλου (αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο), των νεφρών (νεφρική ανεπάρκεια), των ματιών (αμφιβληστροειδοπάθεια) και των αγγείων (ανευρύσματα). Οι συνέπειες αυτές έχουν βαρύ τίμημα στη κοινωνία τόσο στο έμψυχο δυναμικό της αλλά και στα δημόσια ταμεία.
Ενδεικτικά το ετήσιο κόστος στις ΗΠΑ για το έτος 2007 από άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις της υψηλής αρτηριακής πίεσης να υπολογίζεται σε 67 δισ, δολάρια.
Οι παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη υπέρτασης είναι:
- ηλικία
- οικογενειακό ιστορικό για υπέρταση
- παχυσαρκία
- καθιστική ζωή
- κάπνισμα
- υπερκατανάλωση άλατος
- υπερκατανάλωση αλκοόλ
- Στρες. Σε καταστάσεις έντονου άγχους ή/και κατάθλιψης, η αρτηριακή πίεση μπορεί να παρουσιάσει διακυμάνσεις
Ποια τα αισία Αρτηριακής Υπέρτασης;
Στις περισσότερες περιπτώσεις αρτηριακής υπέρτασης (περίπου 95%) δεν αναγνωρίζεται σαφές αίτιο, οπότε η κατάσταση αυτή έχει οριστεί ως πρωτοπαθής ή ιδιοπαθής αρτηριακή υπέρταση. Τα αίτια δεν είναι γνωστά παρότι αναφέρονται περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράγοντες που επηρεάζουν την αρτηριακή πίεση, όπως
- Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως υπερβολική πρόσληψη άλατος, παχυσαρκία, καθιστική ζωή, το στρες
- Γενετικοί παράγοντες που προκαλούν αυξημένη δραστηριότητα του συστήματος ρενίνη – αγγειοτενσίνη – αλδοστερόνη και του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
- Η αγγειακή σκληρία, η οποία προκαλεί μεμονωμένη συστολική υπέρταση και τη συναντάμε κυρίως σε ηλικιωμένους.
Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, η αρτηριακή υπέρταση οφείλεται σε κάποιο άλλο νόσημα (δευτεροπαθής), το οποίο όταν αντιμετωπιστεί επιτυχώς θεραπεύει και την ίδια. Τέτοια νοσήματα που προκαλούν δευτεροπαθή υπέρταση είναι η χρόνια νεφροπάθεια, η άπνοια κατά τον ύπνο, η στένωση νεφρικών αρτηριών αλλά και νοσήματα των επινεφριδίων, φαρμάκων (όπως κορτικοστεροειδή, μη στεροειδκή αντιφλεγμονώδη) κοκ.
Την ύπαρξη δευτεροπαθούς αιτίου αρτηριακής υπέρτασης υποπτευόμαστε σε σοβαρή αύξηση της αρτηριακής πίεσης, σε ξαφνική επιδείνωση της αρτηριακής υπέρτασης και σε φτωχή ανταπόκριση στη φαρμακευτική θεραπεία, οπότε και ενδείκνυται και η πραγματοποίηση εξειδικευμένου ελέγχου.Κυκλοφορούν πολλές ομάδες φαρμάκων που βοηθούν τον ανθρώπινο οργανισμό στην ρύθμιση της πίεσης. Συχνά χρησιμοποιείται συνδυασμός μία έως και παραπάνω από τρεις διαφορετικές κατηγορίες. Είναι πολύ σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι: Κάθε οργανισμός είναι ιδιαίτερος γι’ αυτό και η θεραπεία διαφέρει από άτομο σε άτομο»
Ο ρόλος της Προηγμένης Ομοιοπαθητικής
Ένας από τους συχνούς παράγοντες που επιδρούν στην αρτηριακή πίεση είναι το στρες,. Μ έσω του φυσιολογικού μηχανισμού πάλης η φυγής ο οργανισμός που αντιμετωπίζει στρες αυξάνει την πίεση του αίματος και την καρδιοαναπνευστική συχνότητα ώστε να τροφοδοτήσει με περισσότερο αίμα – ενέργεια και οξυγόνο τους μύες του ώστε να μπορέσει να παλέψει ή να το βάλει στα πόδια.
Όταν αντιμετωπίζουμε καθημερινά στρες από πολλές πηγές ή ξαφνικά έντονα στρεσογόνα συμβάντα (οικονομικά αδιέξοδα, απώλεια δικού μας ανθρώπου, εργασιακές πιέσεις κλ.π) τότε ο οργανισμός αδυνατεί να αντιροπήσει και να επαναφέρει την πίεση στα φυσιολογικά της επίπεδα, η οποία παραμένει μακροχρόνια υψηλή.
Σε μελέτη που έγινε το 2013 με 150 υπερτασικούς ασθενείς οι συμμετέχοντες μοιράσθηκαν σε δύο ομάδες εκ των οποίων η μία πήρε ομοιοπαθητική’ αγωγή και η άλλη εικονικό φάρμακο (double blind trial, with controlled placebo group). Οι ασθενείς εκτιμήθηκαν στους 3.μήνες και στους 6 μήνες και τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστικά σημαντική διαφορά στην ομάδα των ασθενών που έπαιρνε την ομοιοπαθητική αγωγή. Συγκεκριμένα, μετά 6 μήνες η ομοιοπαθητική ομάδα είχε μείωση της συστολικής ΑΠ κατά μέσο όρο 26,6 mmHg (95% Сl 21.5, 31.7) ενώ στην ομάδα ίου εικονικού φαρμάκου παρατηρήθηκε αύξηση κατά 3.6 mmHg (95% Сl -8.7,1.5), Ομοίως η διαστολική ΑΠ μειώθηκε στην ομοιοπαθητική ομάδα, κατά 11.8 mmHg (95% Сl 9.2,14.4) ενώ αυξήθηκε κατά 1.6 mm Hg (95% Сl -3.6, 0.4) στην ομάδα που πήρε το εικονικό φάρμακο. (Subhranil Saha et al)
Συνεπώς η υποστήριξη συνεπώς ενός οργανισμού σωματικά αλλά και ψυχοδιανοητικά μπορεί να είναι καταλυτική για την πρόληψη αλλά και νια την αντιμετώπιση ενός ασθενή σε σχέση με την υπέρταση.
Στον τομέα αυτό η προηγμένη ομοιοπαθητική συνεισφέρει σημαντικά εργαλεία με τις προηγμένες ομοιοπαθητικές συνθέσεις οι οποίες στοχεύουν στην ταυτόχρονη πολύπλευρη στήριξη του ασθενή. Δηλαδή ενισχύει τον οργανισμό ώστε μέσω των δικών του ενδογενών μηχανισμών να ρυθμίζει ομοιοστατικά την πίεση και ταυτόχρονα συντελεί στην ενίσχυση των ψυχικών αντοχών του ανθρώπου, ώστε να διαχειρίζεται καλύτερα όλες τις στρεσογόνες καταστάσεις που προκύπτουν, και να μην τις σωματοποιεί.
Η προηγμένη ομοιοπαθητική αγωγή χορηγείται παράλληλα με την χημική άγωγή του ασθενή χωρίς κανένα πρόβλημα διότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν καμμία συνεργεία, αντενέργεια με κανένα χημικό σκεύασμα. Εφ’οσον ο ασθενής βελτιώνεται ο θεράπων ιατρός που χορήγησε την αντιυπερτασική αγωγή την τροποποιεί ανάλογα, Κατ’ αυτόν τον τρόπο η προηγμένη ομοιοπαθητική έχει εμπλουτίσει τα θεραπευτικά εργαλεία ιατρών όλων των ειδικοτήτων, που ενδιαφέρονται να. ανταποκριθούν στις ανάγκες του σύγχρονου ασθενή σφαιρικά και αποτελεί μέρος του εκπαιδευτικού κύκλου της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ στο πρόγραμμα «Φυσικές ιατρικές και συμπληρωματικές θεραπείες» το οποίο μπορούν να παρακολουθήσουν και φαρμακοποιοί.
